قرب الهی و مقربین از منظر قرآن و روایات

هدف نهایی از خلقت انسان و غایت و نهایت همه¬ی اولیای خداوند و بندگان صالح او قرب به خداوند و آرام گرفتن در جوار اوست. حقیقت قرب، معرفت راستین حق در سایه¬ی عبودیت است که با رعایت تکالیف و عبادات و ملازمت اعتقاد حق، اعمال صالحه ارتقاء می¬یابد. مراتب قرب و معرفت و اطاعت مترتب بر آن از طریق تمسک به وجه الله و حبل المتین، سلوک در مسیر صراط مستقیم، بندگی خاص، توجه و مراقبت بر یاد خدا و ایمان و عمل صالح شکل می¬گیرد. از اوصاف برجسته¬ی مقربین می¬توان ولایت¬پذیری، سبقت در ایمان و عمل صالح و شهادت و نظارت بر اعمال نیکان را نام برد. مصادیق مقربین در مرتبه¬ی اول سابقون اکمل، از انبیای عظام و ائمه ? و در رأس ائمه، حضرت امیر ? می¬باشند. پس از آن، شیعیان آن حضرت و سایر ائمه و در مرتبه¬ی آخر مومنان سبقت¬گیرنده در اعمال نیک در امت اسلام قرار دارند.